Nowa Fantastyka 486 (03/2023)

Słaby numer niestety. Z artykułów ten o obserwatoriach nawet ciekawy, ale trochę krótki.
Opowiadania ogólnie mocno przeciętne. Jedynie "Imię Pani H. " miał interesujący pomysł (choć bohaterowie nijacy),a Wielki Umr intrygujący klimat (ale fabularnie rozwiązany fatalnie). Reszty nie warto.

Słaby numer niestety. Z artykułów ten o obserwatoriach nawet ciekawy, ale trochę krótki.
Opowiadania ogólnie mocno przeciętne. Jedynie "Imię Pani H. " miał interesujący pomysł (choć bohaterowie nijacy),a Wielki Umr intrygujący klimat (ale fabularnie rozwiązany fatalnie). Reszty nie warto.

Proza polska:
Olga Niziołek "Zabijasz smoka...." Nawet nie chce mi się wpisać całego tytułu. Nieciekawe, bez akcji, pomysłu, postaci ... nie wiem kto się zdecydował na wydruk? Zawsze musi się trafić opowiadanie zapchaj dziura. 2/10 ... dwójka za grafikę

Paulina Klimentowska " Imię Pani H." - jakaż polaryzacja po w/w porażce. Mamy tu opowiadanie wybitne, świetnie napisane i skrojone. Taki kryminał na Plutonie. Przypomniał mi się film OUUTPOST z Seanem Connerym. Super postacie i to ile i w jakiej formie! Do tego niesamowite środowisko i technologie. CZEKAM NA JESZCZE WIĘCEJ PANI H.! 10/10

Proza zagraniczna poza "Gąsienicą" na poziomie. O Gąsienicy tyle - znowu Ukraina i tekst z gimnazjum.

Daria Bobylowa "Wielki Umr" - rosyjska pisarka i od razu jest powiew Bułhakowa. Dobrze napisany horror z socjalizmem w tle. 7/10

Francis Stevens "Przyjazna wyspa..." ta opowieść ma ponad 100 lat! Coś czułem, że jest nie tak, nie tak a jednak daje radę. Fajne 6/10

Jordan Taylor "Dziewięć zapachów nieszczęścia" : ślicznie napisane, jakby się piło herbatkę z miodem. Feministyczna wersja "Pachnidła" choć bezkrwawa. 7/10

Publicystyka:
Przełamać paradygmat o gatunku weird horror. Bardzo dobry tekst i sporo podpowiedzi co przeczytać.
Łukasz Czarniecki o Strasznych Azjatach - również to się czyta.
Szkoda że wywiad z Jakubem Ćwiekiem taki krótki....
Orbitowski, Kosik i Klęczar - ponownie trójca NF na mega poziomie!

Proza polska:
Olga Niziołek "Zabijasz smoka...." Nawet nie chce mi się wpisać całego tytułu. Nieciekawe, bez akcji, pomysłu, postaci ... nie wiem kto się zdecydował na wydruk? Zawsze musi się trafić opowiadanie zapchaj dziura. 2/10 ... dwójka za grafikę

Paulina Klimentowska " Imię Pani H." - jakaż polaryzacja po w/w porażce. Mamy tu opowiadanie wybitne, świetnie napisane...

Publicystyka 6/10

Stałe rubryki jak zwykle na przyzwoitym poziomie. Jak zwykle najlepiej się czyta kącik filmowy Orbitowskiego.

Z publicystyki moim zdaniem najciekawszy był artykuł azjatyckich czarnych bohaterach i świetny wywiad z Aleksandrą Przegalińską. Słabsze są artykuły o literaturze horroru, czy wywiad z Jakubem Ćwiekiem.
Duży plus za recenzje komiksów wydawnictwa hanami.

Beletrystyka 5/10

Opowiadania nie zachwycają "Imię Pani H." przyzwoite jeśli chodzi o pomysł, gorzej jeśli chodzi o warstwę językową.

Z prozy zagranicznej zdecydowanie najlepszy jest "Wielki Umr" - nieco sztampowy, ale bardzo przyzwoity horror. Dobrze czyta się również "Dziewięć zapachów nieszczęścia", choć trudno nie zauważyć silnych inspiracji "Pachnidłem"

Publicystyka 6/10

Stałe rubryki jak zwykle na przyzwoitym poziomie. Jak zwykle najlepiej się czyta kącik filmowy Orbitowskiego.

Z publicystyki moim zdaniem najciekawszy był artykuł azjatyckich czarnych bohaterach i świetny wywiad z Aleksandrą Przegalińską. Słabsze są artykuły o literaturze horroru, czy wywiad z Jakubem Ćwiekiem.
Duży plus za recenzje komiksów wydawnictwa...

Wiosna. Kolejna fala koronawirusa. Gdybym dziś bredził, to właśnie wpływ kowida. Bo ten numer NF czytałem walcząc z Krakenem.
A przeczytałem z prozy polskiej:
„Zabijasz smoka w lochu, mówisz” Olgi Niziołek – kompletnie nie moja bajka, z własnej woli po taką literaturę nie sięgam, ale po to przecież jest NF, nie? By poszerzać horyzonty.
No i podobało mi się, bo sugestywnie, plastycznie napisane, choć czasem nie wiem o czym.
„Imię pani H.” Pauliny Klimentowskiej. Skądinąd wiadomo, że Autorka pisać umie. Ten tekst napisany sprawnie, nafaszerowany literackimi odniesieniami jak dobry sernik rodzynkami. Trochę tylko brakuje mi szerzej przedstawionego tła. Co tam robią żywodźwigi? Tylko podtrzymują barierę? Co robią koloniści? Bo zdaje się, że (oprócz hodowania roślinek),śmiertelnie się nudzą. Idealny przepis na katastrofę.
I pytanie najważniejsze – po co oni tam są? Co chcemy jeszcze kolonizować, skoro próbujemy od planetki najdalszej? Toteż czytało się fajnie, ale zgrzytało tu i ówdzie.
A zza granicy.
„Gąsienica” Eleonory Ratkiewicz – bardzo przyjemna, nowoczesna bajka. Się mi bardzo!
„Wielki Umr” Darii Bobylowej – kolejny z horrorków bliskiego zasięgu. Lektura nie bolała, ale i nie zachwyciła.
„Przyjazna wyspa albo prawdziwa opowieść leciwej żeglarki, usłyszana i spisana w roku pańskim 2100” – hmmm… Jak dla mnie tekst-potworek. Nie wiadomo o czym i dlaczego. Znaczy – po to, żeby odwrócić role męskie i żeńskie, ale dlaczego? Jedyne, co mnie w tym tekście zaciekawiło, to nazwisko tłumacza.
„Dziewięć zapachów Nieszczęścia” Jordana Taylora – oczywiście kojarzy się z „Pachnidłem”, ale tylko powierzchownie. Bo tak naprawdę do teraz nie wiem, czy to opowiadanie mi się podobało czy nie. Ładnie napisane, ale sens tego tekstu albo jest zbyt widoczny, albo zbyt ukryty. Tym niemniej – lektury nie żałuję.

A w publicystyce?
Klęczar – wiadomo. Nikt tak pięknie nie łączy mitologii i niemal już zapomnianej polityki (Cezar i kapłanki? W sumie dobry tytuł :))
Ciekawie o obserwatoriach astronomicznych, na które czekamy. Wywiady, jak dla mnie, zbyt ogólnikowe i krótkie. Weird fiction w zasadzie się wystrzegam, choć artykuł przeczytałem z zaciekawieniem. Chińczycy czy Japończycy jakoś nigdy mi nie przeszkadzali, toteż nigdy nie zwracałem uwagi na rasę „złoli”.

Wiosna. Kolejna fala koronawirusa. Gdybym dziś bredził, to właśnie wpływ kowida. Bo ten numer NF czytałem walcząc z Krakenem.
A przeczytałem z prozy polskiej:
„Zabijasz smoka w lochu, mówisz” Olgi Niziołek – kompletnie nie moja bajka, z własnej woli po taką literaturę nie sięgam, ale po to przecież jest NF, nie? By poszerzać horyzonty.
No i podobało mi się, bo sugestywnie,...

Najwieksze pochwały należą się Bobylowicz.

Najwieksze pochwały należą się Bobylowicz.